Schandalen en successen in het korte leven van de beroemdste 'Latin Lover' allertijden, Rudolph Valentino
Het eerste mannelijke seksymbool ter wereld overleed onverwacht op uiterst jonge leeftijd. New York was in diepe rouw. Nooit tevoren was één persoon er in geslaagd zoveel mensen op de been te krijgen, laat staan een 'latin Lover'. Meer dan honderdduizend vrouwen (en een paar mannen) hadden zich rijen dik verzameld langs Fifth Avenue om een glimp van zijn uitvaart op te vangen. Een laatste groet aan de spraakmakende filmster die via het doek, van de toen nog stomme film, hun hart had veroverd. Zijn populariteit was ongekend. De indrukwekkende begrafenisbeelden van de Italiaanse acteur (zie link onderaan deze post) gingen de hele wereld over en liegen er niet om. Er heerste een totale massa hysterie. Ordetroepen moesten er aan te pas komen om de toegestroomde menigte in bedwang te houden. Na een decennia vol (sex)schandalen, roddels en afgunst was beroemd Amerika tòch aanwezig bij de kerkdienst. Op de stokoude beelden van de plechtigheden die eerst in New York plaatsvonden en later in Los Angeles (het lichaam werd per trein naar de Westcoast gebracht) is te zien hoe zelfs Charlie Chaplin aanwezig was. Er was geen krant ter wereld die er niet over berichtte. Tientallen, vaak jonge, vrouwelijke fans, pleegden na het overlijden van hun idool zelfmoord. ‘Om zo dicht mogelijk bij hem te kunnen zijn'.
We schrijven 1926. De showbizz wereld was nog klein en stond in haar
kinderschoenen. Toch had zij al een flinke greep op de wereld om haar heen. Dat
was ongekend, voor het eerst en bijzonder, want afstanden waren veel groter dan
tegenwoordig. Reizen van Europa naar Amerika ging per boot. Berichten
verstuurde je via een brief die weken later aankwam en bellen was een luxe. De
enorme aardbol beinvloeden was dus niet zo makkelijk en vanzelfsprekend als
vandaag de dag.
Laat staan in het diepe Zuiden van Italie. Dit is een dopje in Puglia, Castellaneta, aan de gevaarlijke afgrond, waar Valentino
in 1895 is geboren. Overigens geheel toevallig in het zelfde jaar dat de
gebroeders Lumiere, in Parijs, voor het eerst een heuse film projekteerden voor
publiek.
Zijn moeder was Frans, zijn vader Italiaan. Een middenklasse
familie, waar pa zijn geld verdiende als dieren- en tandarts. Rodolfo Alfonzo Raffaelo Pierre Filibert Guglielmi di Valentina
d'Antonguolla, een mond vol. Zijn naam deed vanaf het begin vermoeden dat de
kleine Rodolfo voor opschudding zou gaan zorgen. Maar zo snel kwam dat niet.
Eigenlijk had hij op zijn weg naar ‘de top’ meer tegenslag dan geluk.
Zijn vader overleed toen Valentino 11 was, daardoor werd hij op
zijn 12de al naar een kostschool, ver van huis, in Perugia gestuurd. Bij de
door hem zo geambieerde mariniers academie werd Valentino op zijn 15de
afgewezen, waarna hij een keuze maakte voor zijn 2de passie, tuinieren. Op zijn
18de studeerde hij af, maar kon geen werk vinden. Hij danste de tango om wat
centjes bij te verdienen. Toen hem ter oren kwam dat er voor landschapsarchitekten
veel werk was in het verre Amerika, twijfelde hij geen seconde. Hij leende geld
van zijn moeder en binnen een week vertrok hij met de boot naar New York. Samen
met duizenden Italiaanse gelukszoekers kwam hij aan op Ellis Island. Eenmaal in
de Big Apple bleek het allemaal een stuk minder rooskleurig dan verwacht.
Valentino sliep op bankjes in het park en had mensonterende baantjes om te
overleven. Om zijn moeder gerust te stellen gebruikte hij de weinige centen die
hij had om mooie portretten te laten maken in pak. Niets deed vermoeden dat hij
spoedig daadwerkelijk dat leven zou leiden dat hij zijn moeder voorhield.
In het conservatieve Italie was zijn liefde voor de wereld van
dans en cultuur vaak in de kiem gesmoord. Echte mannen hadden daar immers niks
mee, maar in New York bleek zijn oude liefde voor de tango een welkome verassing.
Als dansleraar wist hij de hogere kringen van de samenleving binnen te dringen.
In rap tempo werd hij een veelgevraagd maestro. Het gaf hem ook de kans om in
kleine musicalshows professionele actrices over het toneel te leiden.
De oudere- en rijke-, maar o-zo-verveelde dames uit de high
society verspilden geen tijd. Hunkerend naar aandacht van de aantrekkelijke en
misterieuze buitenlander, wierpen zij zich tijdens de populaire dansavonden in
de armen van de latijnse God. Vaak bleef het daar niet bij.
Een vruchtbare, maar ook gevaarlijke playground, waar intriges om
macht en geld aan de orde van de dag waren. Het zou dan ook niet lang duren
voordat Valentino zich op de middenstip van een landelijk uitgeschreven
schandaal zou bevinden. Eén van zijn clientes, Lady Blanca ‘gebruikte’ Valentino
in alle mogelijke opzichten…Zij knoopte een buitenechtelijke affaire met hem
aan, omdat haar echtgenoot haar openlijk bedroog met een danseres.
Valentino stemde in om op de getuigenbank te verschijnen in een
rechtzaak om een scheiding die Blanca had aangevraagd. Hij kende de maitresse van
de overspelige echtgenoot. Zij waren namelijk elkaars danspartner in een kleine musical. Zo kon Valentino een geloofwaardige, belastbare
getuigenis afleggen.
Lady Blanca wint het proces, maar het schandaal kleeft vanaf dat
moment aan Valentino’s naam. Overigens laat zij hem direkt vallen als een
baksteen. Haar machtige ex-man zoekt naar wraak. Binnen no time kan Valentino
andere rolletjes in de musicalwereld van New York op zijn buik schrijven.
Hij vertrekt naar de West kust. Volgens zijn goede vriend Kerry,
een bekende acteur, liggen daar kansen voor de latin-dancer. In een musicaltour
reist de knappe Valentino door California. Op een party ontmoet hij zijn eerste
vrouw, de mooie actrice Jean Acker. Het huwelijk houdt echter niet lang stand,
al na twee maanden gaan zij ieder hun eigen weg, maar zij scheiden niet
officieel.
Wanneer hij eindelijk wordt gecast voor een rol in een echte film,
komen oude, boze geesten uit de kast. Lady Blanca vermoordt haar ex in New York
en wederom komt Valentino negatief in het nieuws. Geen film maatschappij wil
met hem werken.
Zo gaat het een tijdje door, totdat Valentino een rolletje als,
jawel, gigolo bemachtigt in de kaskraker ‘Eyes of Youth’. We schrijven 1919,
maar net als Brad Pitt in ‘Thelma en Louise’ (1991), blijft de uiterst korte acteerprestatie (6 minuten) van Valentino, niet
onopgemerkt. Zij zetten de toon voor de rest van zijn filmcarriere.
Latin lover, womanizer, gigolo, mannelijke hoer en wat al niet
meer, werd over Valentino geschreven. Voor de meeste Amerikaanse mannen was zijn gedrag en zijn verschijning bron voor onbegrip en jaloezie. Hij
gebruikte veel make-up en zijn rol als toyboy voor- en achter de schermen was
allom bekend. Hoe was het mogelijk dat vrouwen daarvoor vielen? Het typisch
Amerikaanse manbeeld van stoere cowboys en gedistingieerde zakenmannen werd
door een verwijfde latino in de kop gedrukt.
‘Obers, kappers en te dure tandartsen zouden trots zijn op de
titel -lieveling der dames-, maar voor
een man met iets van zelfrespect is het natuurlijk een oneerbare omschrijving’,
schreef een filmresencent in een poging Valentino neer te sabelen. ‘Het is zijn
eigen schuld. Coquetterend met zijn beaux yeux en sjansen om te veroveren,
maakt hem de held van trieste, eenzame dames’.
Valentino had er geen boodschap aan en maakte zich totaal geen
zorgen om dergelijke uitspraken in de nationale pers. Sterker nog, zijn
handelsmerk bleek een succesformule.
Verrijkt met een vleugje erotiek, een sensuele tango en een snufje
vrouwelijke breekbaarheid, bereikte hij langzaam maar zeker de sterrenstatus.
De top was in zicht toen hij in 1921 de rol van Julio in één van de
eerste box-office film’s Quatro Cavalieri
dell’Apocalisse kreeg toebedeeld. Hij speelde de broer van Kerry, zijn oude
vriend uit New York. Na de premiere lag de naam van Valentino op ieders lip en
werd zijn immage een trend. Er was geen ontkomen aan zijn afbeeldingen die
prijkten op billboards, kaarten en in alle blaadjes van kiosken in de grote steden.
Als een mannelijke Madonna (Ciccone) doorbrak hij taboes en
bepaalde het modebeeld. Zware polshorloges, lage bakkebaarden en zijn kapsel werden
de nieuwe standaard voor een man die indruk wilde maken op de vrouwelijke sekse.
Wie maar een beetje modebewust was ging, net als de latin lover, strak in de
haarlak. Voorheen was dat voor een man absoluut ‘not done’.
Weinigen konden op tegen zijn populariteit en net zoals het in de
jaren ’80 gebeurde met de ontembare ‘material girl’, werd de rage om
Valentino’s naam en faam afgedaan met: ‘Binnen no time is de hype om deze Latin
Lover voorbij’.
Toen Valentino voor de tweede keer trouwde was dat wederom feest
voor de roddelpers. Dat zijn echtgenote Natasha Rambova, een actrice met
behoorlijk wat invloed in Hollywood, meer van vrouwen dan van mannen hield, was
al lang geen publiek geheim meer. Het, waarschijnlijk strategisch geplande
huwelijk, maakte ruim baan voor eerdere speculaties over de vermeende
homoseksualiteit van de ‘pink powder puff’.
Daar kwam bij dat Valentino, de ‘lopende roze poederdoos’ officieel nog getrouwd was met zijn eerste vrouw. Hij werd door het openbaar ministerie van Californie
beschuldigd van bigami, dus mocht hij voor de zoveelste keer in zijn leven
plaats nemen tegenover een rechter. Het deed niet af aan zijn populariteit.
Met zijn rol als de woestijnvagebond Sheik Ahmed Ben Hassan in 'The
Sheik', in het najaar van 1921, maakt Valentino zijn opmars kompleet. Een
wereldwijd succes dat het dagelijkse leven ruim 10 jaar heeft beinvloed. Als
een ware ‘Harry Potter’ epidemie werd de aardbol overspoeld met sheik-films,
sheik-liedjes en sheik-mode. Vrouwen adoreerden het nieuwe ideaalbeeld van de perfekte
man, succesvol, machtig en doortastend, maar met een gevoelig, romantisch hart.
Niet alleen in de mode, maar zelfs in de architectuur waren de
Arabische invloeden op een gegeven moment niet meer weg te denken. Interieurs
van restaurants en clubs werden aangepast om hip en trendy te blijven.
Tegelijkertijd deinsden veel mannen in het Westen er niet voor terug om modieuze
hoofddoeken en typische woestijncapes te dragen, voorzien van Arabische printen.
Onverhoopt werd een geperforeerde maag Valentino fataal. Na een,
in eerste instantie geslaagde, operatie stierf hij in 1926 te New York. Hij was
pas 31 jaar jong, maar je zou kunnen stellen dat hij, voor die tijdsgeest al drie
levens had geleid. Even onvoorspelbaar als succesvol.
Reizen, vrouwen, schandalen, rechtzaken en kaskrakers, ze staan
allemaal op zijn curriculum vitae. Hedendaagse influencers zijn onschuldige
doetjes vergeleken bij het roerige leven van de talentvolle Valentino. Een Latin
Lover op het witte, stille doek en in het echte rumoerige leven.
Een greep uit zijn bekendste films:
·
Cobra (1925)
Reacties
Een reactie posten